PÖEZIE VAN DE WERKELIJKHEID

PÖEZIE VAN DE WERKELIJKHEID 

op straat vond ik haar

PÖEZIE VAN DE WERKELIJKHEID (2017)


Op straat vond ik haar. Tussen de stoeptegels waar iedereen argeloos aan haar voorbij liep. Ik raapte haar op. Behalve haar aderen waar haar levenssap door had gestroomd was er weinig meer van haar over. Maar hoewel de vergankelijkheid van haar bestaan zichtbaar was, sprak er leven uit de teerheid van haar vorm. Ze beschikte over een schoonheid die ik nog niet eerder gevoeld had. Ze was voortreffelijk, strekte zich ver boven het gewone uit. Ik wilde naar haar blijven kijken, haar aan iedereen laten zien. Laten zien hoe mooi ze is. Haar voorzichtig behandelen, haar fragiliteit en kwetsbaarheid ten toon stellen en haar het podium geven wat ze verdient.

In deze collectie onderzoek ik de hiërarchie tussen de mens en de natuur, waarin ik de schoonheid van de natuur centraal stel. In de collectie Poëzie van de werkelijkheid (2017) geef ik de natuur een op maat gemaakt podium. De fragiliteit van haar bladeren en de vormen van haar wortels kunnen mij eindeloos fascineren. In deze collectie wil ik deze manier van kijken delen met de toeschouwer. Ik wil de natuur in al haar stilte, eenvoud en kwetsbaarheid laten zien aan degene die even stil wil staan. Die zich verwonderen wil.
Share by: